Fnekan/La Espero

Nâko: L. L. Zamenhof

Tninas feü es némen neu pah-pinan i(a),
Ma nbi pah-pinan koâ amepat a-nsasún;
Neik anin-amalulet in ninkin
Oras i(a) mauthe in natpén neu bale-bale.

Ka neu fa sunî amusit-aöpan nâ
In a-nhel mansian in umenanan:
Neu pah-pinan lê nok makenat piuta
In a-ntaën he neik monit-dame kninô.

Nbi fnekan ini ‘takaf kninô ‘pinan
Solalus dame sin nabuabok,
Ma moët nane nânae laba
Natuin tuaf afnekan sin mepu.

Baikfatu-sin lê a-nhaken namép ton nifun-nifun
Nbi to(b) lê mabatî-masanâ sin tnankin;
Me ekâ amepat sin nane lof natselan,
Teik manekat kninô, sin lof natkuan.

Nbi uab netral es in fanderen tunan,
Tmahinen leko neöp es nok es,
To(b) ok-okê lof hanaf mesê nahakeb

Umenanan pukan ânaet es.

Hit biâ-benû pukan amakoet
Lof ka nasaitan fa mepu dame ini,
Talantea mansian in lomit amasat nane

Natísbon neu tetus abalbalat.


Sonit neu Uab Metô/davanigis: Yohanes Manhitu

===========================

La Espero

De: L. L. Zamenhof

En la mondon venis nova sento,
tra la mondo iras forta voko;
per flugiloj de facila vento
nun de loko flugu ĝi al loko.

Ne al glavo sangon soifanta
ĝi la homan tiras familion:
al la mond' eterne militanta
ĝi promesas sanktan harmonion.

Sub la sankta signo de l' espero
kolektiĝas pacaj batalantoj,
kaj rapide kreskas la afero
per laboro de la esperantoj.

Forte staras muroj de miljaroj
inter la popoloj dividitaj;
sed dissaltos la obstinaj baroj,
per la sankta amo disbatitaj.

Sur neŭtrala lingva fundamento,
komprenante unu la alian,
la popoloj faros en konsento
unu grandan rondon familian.

Nia diligenta kolegaro
en laboro paca ne laciĝos,
ĝis la bela sonĝo de l' homaro
por eterna ben' efektiviĝos.