Etus Palpalâ nâko Kuamnasî

Nâko: Yohanes Manhitu

.

Humaf-humaf lo namlilê he nseun ko, Aokbian,
oras ho musaitan kota ma mfain meu ho kuan –
baelmahonit lê nafeitin ko ben he mlak tasi.
Ho mtae mufanî foto oras ho fê an-anâ ko
ma mkios bale oras ho unû mûbaë mbin
mok ho aombiamin lê munî i esan kuan
aî ‘ló ben sin natuan esan bale bian.

Nbi kuan-es ho mupén lalan lê maäspálen
ho mít oe lê munî i nsai ntam neu ume
natuin beiskanu lê ném nâko ‘nuüf nae.
Fai-fai paku npin onlê neno fê manas
ma ka mít fa pakûfenu nok paukminâ
fun sin nuasin mabelâk es tetu tunan.

Me sâ-sâ alekot ma amasat lê matekâ nane,
fêka ntea fa pah-ma-nifu in tunan ma in ikon
fun nbi bale namfau fatu ma ‘bolâ natau lalan,
oe mamnamî ma masosâ onlê mnautbuâ
ma meisöikan fê nanaob in kuasa.

Yogyakarta, Funtenû 2009

===========
.

Cerita Singkat dari Kampung Halaman

Segala wajah memang bergembira menyambutmu, Kawan,
ketika kautinggalkan kota dan pergi ke kampungmu –
tempat lahir yang telah melepaskanmu ‘tuk arungi lautan.
Kaukembali menatap potret di masa kecilmu
dan melihat tempat dahulu kaubermain
dengan teman-temanmu yang kini di kampung
atau telah lama menghuni tempat lain.

Di suatu kampung kaulihat jalan yang telah beraspal
kaulihat air yang kini mengalir ke dalam rumah
melalui pipa yang berasal dari gunung sana.
Saban malam lampu bernyala bagai hari masih siang
dan tak kautemukan lampu jarak dan pelita
karena telah lama disimpan di loteng.

Namun segala yang baik dan indah yang disebutkan itu
belum menjangkau ujung dan pangkal tanah air
karena di banyak tempat batu dan lubang menguasai jalan,
air dicari dan dibeli bagaikan gumpalan emas
dan kegelapan masih memelihara kuasanya.

Yogyakarta, Maret 2009